Jednolite zasady poświadczania odpisów dokumentów za zgodność z oryginałem

W uchwale podjętej w dniu 30 listopada 2011 r. (II CZP70/11) Sąd Najwyższy wskazał, iż „sposób sporządzania przez radcę prawnego poświadczeń odpisów dokumentów za zgodność z okazanym oryginałem, określony w art. 6 ust. 3 zd. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r., Nr 10, poz. 65 ze zm.), ma zastosowanie również do uwierzytelniania odpisu pełnomocnictwa (art. 89 § 1 k.p.c.)”

Uchwała ta rozwiewa wątpliwości co do zakresu zastosowania art. 6 ust. 3 ustawy o radcach prawnych (który posiada odpowiedniki w przepisach ustaw o adwokaturze, rzecznikach patentowych i doradcach podatkowych) – zgodnie z interpretacją SN przewidziane w tym przepisie reguły określające konieczną treść dokumentu poświadczenia odnoszą się do wszystkich wypadków, w których radca prawny ma prawo poświadczania odpisów dokumentów. W sprawie, w której zapadła cytowana uchwała, Sąd Okręgowy powziął wątpliwość, czy w określony w art. 6 ust. 3 zdanie drugie ustawy o radcach prawnych sposób musi być także poświadczony odpis pełnomocnictwa procesowego, skoro do tego przepisu nie odwołuje się art. 89 § 1 k.p.c., stanowiący samodzielną podstawę dopuszczalności posługiwania się poświadczoną kopią. Pełnomocnik zaś umieścił na odpisie tylko swój podpis oraz adnotację „za zgodność”, nie wskazując miejsca i daty dokonania poświadczenia.

Sąd Najwyższy nie miał jednak wątpliwości, że w obydwu wypadkach podejmowana przez radcę prawnego czynność ma tożsamy charakter – stwierdzenie, że odpis lub kopia są identyczne z oryginałem i dokonywana jest na potrzeby postępowania cywilnego.

W uzasadnieniu uchwały SN wskazał także, iż generalnie „okazany dokument”, o którym mowa w art. 6 ust. 3 ustawy o radcach prawnych, to taki, którego oryginał radca prawny osobiście obejrzał, stwierdził jego istnienie i treść.

Niezależnie od komentowanej uchwały, pozostają wątpliwości, w jaki sposób poświadczać, uwierzytelniać czy inaczej opisywać dokumenty, które nie posiadają oryginału w formie papierowej, pełnomocnik procesowy nie zawsze może osobiście zobaczyć taki oryginał, więcej nawet – powstają wątpliwości, co właściwie jest oryginałem. Mowa tu o coraz częściej pojawiających się w aktach spraw sądowych wydrukach z różnego rodzaju dokumentów tworzonych elektronicznie – e-maili, potwierdzeń przelewu czy wyciągów z kont bankowych generowanych w systemach internetowych, zapisów korespondencji przy użyciu komunikatorów typu Skype czy Gadu-Gadu. O zapatrywaniach Sądu Apelacyjnego w Katowicach na tę kwestię pisaliśmy  tutaj